رهبر انقلاب: «خیلی مطلب مهم و عجیبی است، شما وقتی یک برادر مؤمنتان را خوشحال می‌‌کنید، خرسند می‌‌‌کنید،‌ امام زمان (سلام الله علیه) را خرسند و خوشحال کردید. چقدر اهمیت دارد این قضیه! همه‌‌‌ی این‌‌ها برای ایجاد التیام و همدلی در میان امت اسلامی و جامعه‌‌‌ی اسلامی است.»

اسلام دینی است که بیش از هر چیز بر وحدت، همدلی و یکپارچگی مسلمانان تأکید دارد و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام در روایات گوناگون به این مساله اشاره نموده و تمهیدات لازم را برای ایجاد اتحاد بین امت اسلام اندیشیده‏اند. از این مقدمه مشخص می‏گردد که اگر در موارد بسیاری اختلافاتی بین مسلمانان وجود دارد این موضوع نه به تعالیم اسلام و اهل بیت بلکه به دوری و عدم شناخت صحیح مسلمانان از آموزه‏های حقیقی قرآن و اهل بیت باز می‏گردد. رهبر معظم انقلاب نیز در بیانات گوناگون به مسأله‏ی وحدت و یکپارچگی بین مسلمین اشاره داشته اند که در مقالات گذشته نیز مواردی از آن‏ها بررسی و تبیین گردید. معظم له تأکید فراوانی روی توجه به تقسیم بندی امور به اصلی و فرعی دارند. در میان امت اسلامی مواردی هم‏چون پروردگار یگانه، پیغمبر خاتم صلی الله علیه و آله و قرآن کریم جزو مشترکات محسوب می شود و همه‏ی مسلمانان نیز هر روز در ساعاتی معین روی خویش را به یک جهت مشخص یعنی خانه خدا بر می‏گردانند و مضامین مشترکی را بر زبان جاری می‏سازند. در بین جامعه تشیع نیز بر تعداد این مشترکات افزوده خواهد شد و مسلماً هموطنان شیعه در داخل کشورمان، بیش از همگان دارای وجوه اشتراک هستند. با این تفاسیر جای هیچ‏گونه بهانه‏ای برای ایجاد و دامن زدن به اختلافات بر سر مسایل فرعی و دست چندم باقی نخواهد ماند آنهم در شرایطی که ندای حق طلبی مسلمانان در تمام نقاط جهان بلند شده و حتی غیر مسلمانان نیز هم‏صدا با آنان ندای آزادی خواهی سر داده اند.

رهبر معظم انقلاب در ابتدای یکی از جلسات درس خارج فقه، روایتی از امام صادق علیه السلام قرائت کردند و در ذیل آن به نکات اساسی و راهبردی در مورد حفظ وحدت در جامعه اسلامی بیان نمودند. متن روایت به همراه توضیحات معظم له:

فی الکافی عن الصادق علیه السلام: لا یَری أحدُکم إذا أدخَلَ علی مؤمنٍ سروراً أنّه علیه أدخله فقط، بل والله علینا، بل والله علی رسولِ الله صلی الله علیه و آله. [1]

می‌فرماید: وقتی شما خرسندی،‌ سرور و شادی را برای برادر مؤمنتان فراهم می‌کنید، گمان نکنید که فقط او را شاد کردید، او را خوشحال کردید! سوگند به خدا ادخال سرور کردید، ما را خوشحال کردید، سوگند به خدا این ادخال سرور بر پیامبر اکرم (ص) است. خیلی مطلب مهم و عجیبی است، شما وقتی یک برادر مؤمنتان را خوشحال می‌کنید، خرسند می‌کنید،‌ امام زمان (سلام ا... علیه) را خرسند و خوشحال کردید. چقدر اهمیت دارد این قضیه! همه این‏ها برای ایجاد التیام و همدلی در میان امت اسلامی و جامعه اسلامی است. البته ما این احتمال را می‌دهیم که این روایات مربوط باشد به خصوص شیعه در دوران ائمه (ع) که فشارها زیاد بود، از طرف حکام طاغوت، شیعه را تار و مار می‌کردند، همه همشان این بود که جریان نفوذناپذیر و تأثیر ناپذیر در درون جامعه را که حرف‏هایی داشت و با جریان کلی ای که این طواغیت بوجود آورده بودند مخالف بود، این جریان را از بین ببرند. در زمان همه خلفاء تقریباً الّا ما شذّ منهم و ندر (بجز در موارد معدود و اندکی از بین آنها) از خلفای بنی امیه و بنی عباس یک چنین چیزی وجود داشته. در یک چنین شرایطی حضرات ائمه (ع) می‌خواستند که این جریان را حفظ کنند. حفظش هم به این بوده که با همدیگر التیام داشته باشند، به هم محبت داشته باشند، با هم همکاری و همدلی بکنند، و هَلُمَّ جرّا. از قدیم هم که درباره زندگی ائمه (ع) کار می‌کردیم، همین احتمال به ذهن می‌آمد که می‌خواهند این جریان را حفظ کنند و نگه بدارند. همین کارها و تدابیر الهی هم بود که موجب شد تشیع بماند و الا باید صد بار نابود می‌شد و از بین می‌رفت. اگر فرض را بر این بگذاریم که این روایت ناظر به شیعیان آن دوران است، لکن ملاکاً ناظر است به زمان ما، اگرچه شامل همه مسلمین نباشد. هرجا خطراتی جریان اصیل را تهدید می‌کند، این جریان بایستی بر انسجام خود، بر التیام میان خود، بر ارتباطات روزافزون خود، مستمراً بیفزاید، آن را تقویت بکند. امروز در مورد تفکر تشیع و مودّت اهل بیت از مکتب اهل بیت در مقابل مخالفینش، این معنا وجود دارد. نسبت به یک دایره وسیعتری هم وجود دارد، نسبت به مخالفینی که در عناد با شیعه مشترکند. امروز در منطقه در دنیای اسلام به برکت انقلاب اسلامی یک جریان عظیم گرایش اسلامی بوجود آمده. همه قدرت‏ها و مستکبران دنیا در برابر این جریان قرار گرفته اند، مگر غیر از این است!؟ باید خودش را نگه دارد، نگهداشتنش هم با حفظ التیام است. ممکن است این التیامی که شما با فلان برادر مسلمانتان با یک مذهب دیگری از مذاهب اسلامی در شمال آفریقا یا نقطه دیگری از دنیا دارید، ‌با التیامی که شما اینجا در تهران با فلان برادر مؤمن دارید،‌ نوعش تفاوت داشته باشد، اما فرق نمی‌کند آن هم التیام است. در مقابل آن دشمن بایستی ملتئم بود. این است که امروز فریضه است برای همه که این وحدت اسلامی را، این نزدیکی دلهای مسلمین را در قضیه فلسطین، در قضایای جاری دنیای اسلام، در قضایای مختص به نظام جمهوری اسلامی حفظ کنند. اینهایی که این را خراب می‌کنند،‌ نمی‌فهمند که چکار می‌کنند. به خاطر یک تصوری، یک توهمی، یک ضربه ای ناگهان به این بنای عظیمی که دارد با این همه دقت و ظرافت بالا می‌رود، وارد می‌کنند، نمی‌فهمند چکار می‌کنند! یک کلمه حرفی می‌زنند،‌ یک حرکتی انجام می‌دهند، خراب می‌کنند،‌ توجه ندارند که امروز وظیفه این است که ما در مقابل دشمنی که می‌خواهد این موجودیت را از بین ببرد، این هویت را نابود کند، باید این هویت را حفظ کنیم، ‌این موجودیت را بایستی هرچه ممکن است، حفظ کنیم. حفظش هم در صورتی می‌شود که از درون همدیگر را نکوبند! به هم بدی نکنند! در همه سطوح،‌ در همه لایه‌‌ها این معنا صدق می‌کند. [2]

پی‏نوشت‏ها: 1- کتاب الشافی، صفحه 683 2- بیانات فوق در ابتدای جلسه درس خارج فقه مقام معظم رهبری در تاریخ 12/2/90 بیان گردید.

متن کامل این مقاله در آدرس ذیل موجود است: http://www.borhan.ir/NSite/FullStory/News/?Id=2315