"در مشهد یک گدایی می آمد درب خانه پدر ما و می گفت: جاهای دیگر پنج قران بدند ما نمی گیرُم اما شما 2 زار بدید می گیرُم..."

مقام معظم رهبری مطابق سنت حسنه ای که از سالیان گذشته داشته و دارند، کلاس درسشان را با ذکر یک روایت اخلاقی و توضیح مختصری پیرامون آن آغاز می‌نمایند. معظّم له از چندی قبل روایت مفصلی را از حضرت زین العابدین علیه السلام که معروف به رساله حقوق امام سجاد (ع) است آغاز نمودند و هر جلسه به یک یا دو بخش از روایت اشاره می نمایند. حضرت سجاد (ع) در این رساله از حق الله و حق نفس بر خود انسان و سپس حق اعضای بدن بر انسان آغاز کرده و در زمینه های گوناگون حقوق انسانها را بر یکدیگر به زیبایی بیان می دارند.

در اولین جلسه درس در ماه محرم، معظم له حق سائل و مسئول را بیان نمودند:

"و حق السائل إعطاؤه على قدر حاجته." کسی که از شما چیزی را طلب می کند که غالباً منصرف است به سائل به کف (کسی که دستش را برای طلب مال دراز می کند) این هم حقی دارد. دائره حقوق اسلامی تا اینجاست. حلا این مدعیان حقوق بشر با عقل های ناقصشان بنشینند و حقوق بشر بنویسند!

هر مقداری او (سائل) لازم دارد به او بدهد البته تا جایی که در وسعش هست.

"و حق المسؤول إن أعطى فاقبل منه بالشکر و المعرفة بفضلة، و إن منع فاقبل عذره." شما هم حقی بر گردن آن سؤال کننده دارید. اینکه بپذیرد هر چه به او می دهند و تشکر کند. اگر هم چیزی نداد عذر او را قبول کند نه اینکه چند جمله بارش کند.

در مشهد یک گدایی می آمد درب خانه پدر ما و می گفت: جاهای دیگر پنج قران بدند ما نمی گیرُم اما شما 2 زار بدید می گیرُم! (این جملات را خود رهبری با لهجه شیرین مشهدی بیان فرمودند) منّت می گذاشت، البته ما همان 2 زار را هم نمی دادیم! نان می دادیم مثلاً.