|
محضر ماه 
| ||
|
رهبر معظم انقلاب فرمودند: حفظ وحدت هم در صورتی است که از درون همدیگر را نخورند، همدیگر را نکوبند... رهبر معظم انقلاب در ابتدای درس خارج فقه خود در هفته جاری حدیث ذیل را بیان فرمودند که بخشهایی از آن از نظر می گذرد: فی الکافی عن الصادق (ع) قال: لَا یَرَى أَحَدُکُم إِذَا أَدخَلَ عَلَى مُؤمِنٍ سُرُوراً أَنَّهُ عَلَیهِ أَدخَلَهُ فَقَط بَل وَاللَّهِ عَلَینَا بَل وَاللَّهِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله علیه وآله وسلم. وقتی شما خرسندی و شادی را برای برادر مومنتان فراهم می کنید سوگند به خدا ادخال سرور به ما کردید ، سوگند به خدا ادخال سرور به پیامبر اکرم (ص) کردید. مطلب مهم و عجیبی است شما وقتی مؤمنی را خرسند می کنی امام زمان عج را خرسند کرده ای. همه اینها برای همدلی جامعه اسلامی است. البته ما احتمال دادیم همیشه که این رویات مربوط به جریان شیعه در زمان ائمه و تحت فشار طواغیت بوده است. در یک چنین شرایطی حضرات ائمه می خواستند این جریان را حفظ کنند. این احتمال را از قدیم هم که روی زندگی ائمه کار می کردیم می دادیم لکن ملاکاً شامل زمان ما هم هست. یعنی هر جا خطراتی این جریان اصیل را تهدید می کند این جریان باید بر وحدت خود بیفزاید. این درباره تبعیت از مکتب اهل بیت وجود دارد. نسبت به دایره بزرگتری هم وجود دارد. درباره خطرات مشترک بین جوامع اسلامی. یک جریان مشترک در جهان اسلام به برکت انقلاب اسلامی ما شکل گرفته است. التیامی که شما در تهران با برادر مسلمانتان می کنید با التیامی که با مسلمانان سایر کشورها می کنید تفاوت دارد ولی فریضه هم هست بر ما وحدت جریان اسلام در قضیه فلسطین و سایر کشورهای اسلامی. اینهایی که ضربه می زنند نمی فهمند چه کار می کنند. یک کلمه حرف می زنند خراب می کنند. حفظ وحدت هم در صورتی است که از درون همدیگر را نخورند، همدیگر را نکوبند... * یک حاشیه جالب: ضمناً در پایان حدیث و قبل از شروع درس یکی از خانمهای حاضر در کلاس روز معلم را به حضرت استاد تبریک گفته و ایشان را مایه افتخار جهان تشیع دانستند. یکی از روحانیون نیز برای سلامتی رهبر تقاضای صلوات نمود و پس از صلوات معظم له لبخندی زدند و به مزاح فرمودند: خب چند تا شعار هم می دادید که این جمله با لبخند حضار و سپس تکبیر حاضرین در کلاس همراه شد. [ دوشنبه 90/2/12 ] [ 3:44 عصر ] [ علی تبریزی ]
[ نظرات () ]
با سلام خدمت همه دوستان خواستم به اطلاع برسونم که إن شاء الله هر هفته یکشنبه ها مطلبی تحت عنوان "نصایح یار" و با محوریت احادیث مطرح شده در درس فقه آقا و توضیحات و پانوشت این بنده کم سواد در پایگاه خبری تحلیلی برهان کار میشه که امیدوارم برید و سر بزنید و بخونید و نظر بدید. بحمدلله اولین جلسه از این مباحث اخلاقی روز 14 فروردین کار شد که بخشهایی از آن را می آوریم و برای مطالعه کامل به آدرس www.borhan.ir/NSite/FullStory/News/?Id=700 رجوع نمایید. نصایح یار/ زهد رهبر معظم انقلاب: «بعضی‌ها دنبال استاد اهل نفس می‌گردند غافل از این‌که شرط اول قدم، جدایی از گناهان فردی و اجتماعی است و اگر مزاحمی مانند گناه در دل باشد هیچ کپسول و ذکری اثر نمی‌کند.» گروه فرهنگی-اجتماعی برهان؛ در پیچ و خم زندگی دنیا، اشتغال‌های روزمره، انسان‌ها را به روزمرگی دچار می‌کند و این باعث می‌شود تا مزرعه‌ی دل‌ها کم کم آن سبزی و طراوت خود را از دست بدهد و اگر به آن رسیدگی نشود به سرعت تبدیل به زمینی بایر و لم یزرع خواهد شد اما اگر مزرعه‌ی دل را هر از چند گاهی آبیاری کنیم نه تنها از طراوتش کاسته نمی‌شود بلکه بر تازگی‌اش افزوده نیز خواهد شد. اما چگونه؟ کلمات گهربار معصومین(علیهم‌السلام) هم‌چون بارانی مطهِّر ، دل‌های مرده‌ی ما را مطهَّر می‌کنند و چه بهتر که زود به زود به سراغ مزرعه‌مان برویم تا هر روز بر سبزی‌اش افزوده شود. البته دو نکته‌ی بسیار حایز اهمیت را باید مد نظر قرار داد؛ نخست این‌که هر چه‌قدر هم این مزرعه را آبیاری کنیم ولی اگر علف‌های هرز را که همان گناهان‌اند حرس و ریشه کن ننماییم تلاشمان اثر چندانی نخواهد داشت.
رهبر معظم انقلاب میفرمایند: «بعضی‌ها دنبال استاد اهل نفس می‌گردند غافل از این‌که شرط اول قدم، جدایی از گناهان فردی و اجتماعی است و اگر مزاحمی مانند گناه در دل باشد هیچ کپسول و ذکری اثر نمی‌کند. برای همین فِرَق باطله (که) از گناهان دوری نمی‌کنند، فکر می‌کنند صِرف ذکر یا استاد که او از خودشان باطل‌تر است! اثر می‌کند.» (1)
نکته‌ی دوم این‌که ....
گام نخست، زندگی زاهدانه
مقدمه
آن‌هایی که شناخت صحیحی از دین اسلام ندارند می‌پندارند اسلام تشکیل شده از یک سری اعمال هم‌چون نماز، روزه و در بعضی زمان‌ها حج، زکات و خمس است. غافل از این‌که این اعمال هرچند جزو ضروریات دین به شمار می‌روند ولی تنها پوسته و لایه‌ی ظاهری‌اند و لایه‌ی باطنی و عمیق دین در درون انسان‌های مؤمن و دین‌دار نهفته است.
رهبر معظم انقلاب میفرمایند: «درباره‌ی عمل صالح غالباً ذهن متوجه به اعمال و جوارحی (2) مانند نماز و روزه می‌شود در حالی که امداد ایمان صرفاً به اعمال جوارحی نیست بلکه به اعمال جوانحی هم ارتباط پیدا می‌کند که آن عبارت است از صفات و فضایل نفسانی انسان، ایمان باید در آنها اثر بگذارد...» (3) ...
حدیث مطرح شده توسط رهبر انقلاب به همراه توضیحات معظم له:
فی الکافی عَن الصّادِقِ (ع): مَن زَهَدَ فِی الدُّنیا أَثبَتَ اللهُ الحِکمَةَ فِی قَلبِهِ وَ أَنطَقَ بِهَا لِسَانَهُ ، وَ بَصَّرَهُ عُیُوبَ الدُّنیا دَاءَها وَ دَوَاءَها ، وَ أَخرَجَهُ مِنَ الدُّنیا سالِماً إلی دَارِ السَّلام. (4)
شرح حدیث:
«زهد، به معنای بی‌رغبتی است. این بی‌رغبتی در آن‌جایی خود را نشان می‌دهد که امر دنیا با امر دین با یکدیگر تعارض پیدا کند. کسی که بی‌رغبت به دنیا است، دین را بر آن امر دنیوی مقدم می‌دارد. اما کسی که راغب به دنیاست، دنیا را مقدم می‌دارد. این عالی‌ترین مظهر رغبت به دنیاست. نقطه‌ی مقابلش هم زهد است. (5)
در غیر موارد تعارض هم بی‌رغبتی به دنیا به معنای این است که انسان حرص نزند. مراد از دنیا این نیست که انسان به امور زندگی نپردازد. زهد به دنیا یعنی انسان برای خود چیزی را نخواهد. حرص نزند و الا آباد کردن زمین، تنظیم زندگی و به سعادت رساندن انسان‌ها، رونق دادن به زندگی مردم، اینها امور مطلوبی است. (6)
شرع هم اینها را لازم و مطلوب دانسته است. دنیای شخص منی که زندگی می‌کنم به عنوان یک فرد، حرص زدن، دنبال کردن و همّ و غمّ خود را تحصیل این قرار دادن، مطلوب نیست. از نظر شرع مقدس این همان چیزی است که رأس همه‌ی خطیئات شمرده شده است. نقطه‌ی مقابل آن، زهد و بی‌رغبتی است. اگر کسی در امر دنیا بی‌رغبتی نشان دهد و در دل بی‌رغبت باشد، این آثار را خدای متعال برای او مترتب می‌کند که این بزرگ‌ترین نعمت و موهبت الهی است.
... (10)
******************************************************************************************
پی‌نوشت:
1- جلسه‌ی درس تاریخ 26/9/1386 2- اعمالی که به‌وسیله‌ی اعضا و جوارح انجام می‌شود و همان اعمال ظاهری مانند نماز هستند....
6- برای تبیین نگرش غلطی که نسبت به موضوع زهد در افکار مردم نقش بسته است داستان زیر را مثال می‌زنند: «روزی درویشی به دیدن عارفی رفت و دید که او بر روی تشکی مخملین در میان چادری زیبا که طناب‌هایش به گل میخ‌های طلایی گره خورده‌اند، نشسته است.درویش وقتی اینها را دید فریاد کشید: این چه وضعی است؟ من تعاریف زیادی از زهد و وارستگی شما شنیده‌ام اما با دیدن این همه تجملات، سرخورده شدم. عارف خنده‌ای کرد و گفت: بیا با هم همراه شویم. با گفتن این حرف عارف بلند شد و به دنبال درویش به راه افتاد. او حتی درنگ نکرد تا نعلینش را به پا کند. بعد از مدت کوتاهی، درویش اظهار ناراحتی کرد و گفت: من کشکول و تبرزینم را در چادر تو جا گذاشته‌ام. بدون آنها چه کنم؟ کمی صبر کن تا بروم و آنها را بیاورم. صوفی خندید و گفت: گل میخ‌های طلای چادر من در زمین فرو رفته‌اند، نه در دل من اما کشکول و تبرزین هنوز تو را تعقیب می‌کنند!؟» (مشابه این قضیه را درباره‌ی شیخ بهایی که نقل است از وضع مالی مناسبی نیز برخوردار بوده، آورده‌اند.)... 10- حدیث ذکر شده را مقام معظم رهبری در ابتدای جلسه‌ی درس تاریخ 21/7/1387 بیان نمودند.(*)
[ دوشنبه 90/1/15 ] [ 10:54 صبح ] [ علی تبریزی ]
[ نظرات () ]
چند نکته اخلاقی از جلسات درس اسفندماه رهبر انقلاب
در خلال احادیث اول درس خارج فقه رهبر انقلاب در ماه اسفند چند نکته اخلاقی، موجز و بسیار آموزنده مطرح شد که بخشهای کوتاهی از آنها را در ذیل می خوانیم. باشد که چراغ راه ما نیز قرار گیرد و با عمل به این نکات به ظاهر ساده به نتایج ارزشمند اخلاقی برسیم.
روایات این باب درباره سلام و تحیت هنگام دیدن یکدیگر است که عرف ملل هم هست اگرچه در افتاده! امام صادق (ع): "یسلّم الصغیر علی الکبیر و المارّ علی القاعد... و الراکب یبدأ الماشی ..." کوچک بر بزرگ، رهگذر بر نشسته، سواره بر پیاده سلام کند... ملاحظات اینجا بسیار مهم است، سواره گویی تکبر بیشتری دارد، با سلام خود را همسطح پیاده می کند. *** *** *** *** *** *** امام صادق (ع) از قول امیرالمؤمنین (ع) میفرماید: "لاتُغْضِبوا و لا تَغْضِبوا" نه به خشم بیاورید نه خودتان خشم کنید. برخی تکبرهای رایج بین هم لباس های ما مردم را به خشم در می آورد. "و أفشوا السلام" سلام را بلند بگویید، بعضی یک منگی زیر لب می کنند این می شود سلام! "... و صلّو بالیل" اون رابطه با مردم، با خدا هم اینگونه راز و نیاز کنید. شب بیدار شدن خیلی اهمیت دارد، این کارها را اگر کردی: "تدخل الجنة بسلام" *** *** *** *** *** *** امام صادق (ع) میفرماید: "من رضی بدون الشرف من المجلس..." کسی که به نشستن در پایین مجلس راضی شود خدا و فرشتگان بر او درود می فرستند. پایین تر از اون جایی که شأن شما هست؛ وارد جلسه ای می شوید جای شما آن صدر مجلس است اما همان پایین مجلس می نشینید. ببینید چقدر اهمیت دارد که انسان شکسته نفسی کند، خاکساری کند. حالا شما حتماً برعکس این را زیاد دیده اید، عده ای واردند با مهارت خاصی خودشان را جا می کنند! گاهی می بینیم مثلاً جای پنج نفر است ولی ده نفر نشسته اند! گویی مانند ملائک جسم هم ندارند که به هم آزار برسانند! (معظم له این بیانات را با لبخند بیان می فرمودند) *** *** *** *** *** *** امام صادق (ع) میفرمایند: "کان رسول الله إذا دخل منزلاً قعد فی أدنی المجلس..." (وقتى رسول خدا (ص) وارد مجلس مى شد، در نزدیک ترین جاى ورود خود مى نشست) لابد مراد منزل خالی نیست مجلسی را مثلاً می گویند. نزدیکترین جایی که می توانست حضرت می نشست. خب پیغمبر رئیس قوم بود، این بزرگوار با این شأن جلوی درب هرجا نزدیک بود می نشست. درست نقطه مقابل جبابره (ستمکاران و زورگویان) که در صدر مجلس با احترام خاص باید باشند. اینی که علمای ما علمای ما، علمای شیعه دم درب می نشینند و دم درب شده صدر مجلس از همین جا نشأت می گیرد. جای خاصی را انسان در نظر نگیرد. این یک نگاه نمادین و سمبلیک است، در مناصب اجتماعی هم همینطور است که برای خود جایگاهی در نظر نگیریم... باید ببینیم در کجا احتیاج هست، یک وقت رئیس یک جا و یک وقت دیگر جاروکش لازم است، باید جارو کشید. (1) *******************************************************1- آیت الله حائری شیرازی میگوید: قبل از رحلت امام به یک ماه کمتر یا بیشتر به حضرت آیت الله خامنه ای عرض کردم ریاست‌جمهوری تمام می‌شود، شما بعد از آن چه خواهید کرد، فرمودند حوزه می‌روم، مگر این که امام نهی‌ام کند. من بعد از ریاست‌جمهوری اگر امام بگوید مسئول عقیدتی سیاسی ژاندارمری یکی از روستاهای سیستان و بلوچستان شوم، تردید نمی‌کنم. [ یکشنبه 90/1/7 ] [ 11:33 صبح ] [ علی تبریزی ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
